Ο Καλαματιανός υποδέχτηκε στην βίλα του τον Έντζο. Κάθισαν για μερικά λεπτά αμίλητοι δίπλα στην πισίνα
Πρώτος μίλησε ο Έντζο. -Φίλε μου, ποιοί ήταν αυτοί ; -Είπαν πως δούλευαν για λογαριασμό των Ρώσων. Από την Μόσχα. -Η αλήθεια είναι πως έχουμε προβλήματα με τους Ρώσους τελευταία. -Άνθρωπός μου απ' την αστυνομία, μου είπε πως η σφαίρα που χτύπησε το βενζινάδικο και το τίναξε στον αέρα, ήταν από όπλο ελεύθερου σκοπευτή…ρώσικη σφαίρα από ρώσικο τυφέκιο. Ο Έντζο σηκώθηκε και περπάτησε σκεφτικός με τα χέρια στις τσέπες κατά μήκος της πισίνας. Ο Καλαματιανός τον ακολούθησε. -Πρέπει να τους βρούμε και να τελειώνουμε μαζί τους. Μπορείς να τους εντοπίσεις; -Πέρασαν 24 ώρες και είναι άφαντοι. Οι άνθρωποί μου, Έντζο, χτενίζουν την περιοχή
Η βότκα, ο διαχρονικός αγχολύτης πλέον δεν βοηθούσε.
Η βότκα δεν βοηθούσε Δεν μπορούσε να τον κάνει να ξεχάσει Δεν μπορούσε να τον κάνει να δικαιολογήσει τον εαυτό του Καθόταν με τις ώρες στο γραφείο του και σκεφτόταν όλα όσα είχαν γίνει Ο Βίκτωρ χρωστούσε στον Αρκάντι πολλά. Όταν ο τελευταίος έμεινε άνεργος , σε μια Ρωσία όπου άνθρωποι με τις λιγοστές του ικανότητες ήταν δύσκολο να βρουν δουλειά, του πρόσφερε την μόνη δουλειά που γνώριζε για να τον βοηθήσει. Τον έβαλε στην μαφία Ο Βίκτωρ χρωστούσε πολλά στην μαφία, στον κόσμο των κλεφτών. Της χρωστούσε την ζωή του.Μπορεί σ άλλους ανθρώπους να κατέστρεφε ζωές ,του ίδιου όμως του την είχε σώσει. Η θύμηση του συνεχώς επέστρεφε σε εκείνο το βράδυ. Θα έδινε την ζωή του Αρκάντι στην μαφία ως όφειλε μιας και παράκουσε τις εντολές της; Θα έσωζε τον Αρκάντι από την μαφία; Τελικά δεν έκανε τίποτα από τα δυο. Ή μήπως έκανε και τα δύο δίνοντας παράταση στην λύση του προβλήματος; Η πόρτα του γραφείου του χτύπησε και μπήκε μέσα ο Αλέξης Γεωργίου, ο έλληνας υπαστυνόμος που ήταν αποσπασμένος στην Ιντερπόλ. Ο Βίκτορ του χαμογέλασε -Σε τι οφείλω την τιμή κύριε Γεωργίου; Ο Γεωργίου του πέταξε μια φωτοφραφία σε μέγεθος α4 στο γραφείο του. Ο Βίκτορ την κοίταξε γείρωντας ελαφρά το βλέμμα του. Ήταν ο Αρκάντι -Ο φίλος σου ο Αρκάντι . Είναι στα Σκόπια -Μακεδονία, τον διόρθωσε ο Ρώσος -Fyrom, ανταπάντησε ο Γεωργίου, αυτή είναι η διεθνής ονομασία -Παρ όλα αυτά όλος ο κόσμος την αποκαλεί Μακεδονία -Μπορεί να σαι ένας από τους βαρόνους της Ρώσικης Μαφίας Βίκτωρ , όμως δεν σε φοβάμαι -Αυτό που δεν καταλαβαίνω με σας τους Έλληνες είναι το εξής. Απ την μια ζητάτε, έκανε μια παύση πριν συνεχίσει, διαχρονικά , εδώ και αιώνες, την αγάπη και την προστασία της Ρωσίας. Από την άλλη , για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχετε την εντύπωση πως η Ρωσία σας οφείλει , μάλιστα εκφράζετε αυτήν σας την εικόνα για την Ρωσία σαν να πρόκειται για κάποιον που σας χρωστάει τα πάντα.Ενίοτε μας προβάλετε, κυρίως την νοημοσύνη μας και μετά κλαίγεστε επειδή απλά σας αγνοούμε Ο Γεωργίου δεν μίλησε -Μακεδονία λοιπόν. Μου λες πως ο παιδικός μου φίλος εντοπίστηκε στην Μακεδονία. Τι μπορώ να κάνω εγώ σαν επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης μιας μεταφορικής εταιρείας για αυτό; -Αυτή είναι η βιτρίνα σου μπάσταρδε -Να είδες;Τι σου έλεγα; Μόλις χάσατε την Κων/πολη για αυτό το "μπάσταρδε", είπε ειρωνικά ο Βίκτωρ διασκεδάζοντας την εντύπωση που είχαν πολλοί έλληνες για μια δήθεν προφητεία που ήθελε την Ρωσία να εμπλέκεται στον αιματηρότερο ίσως πόλεμο της ιστορίας της με τους Τούρκους , ώστε να κατακτήσει την βασιλεύουσα με σκοπό να την παραχωρήσει χωρίς ανταλλάγματα στους έλληνες, θα σκεφτούμε, συνέχισε ο Βίκτωρ, να βρούμε κάποιον άλλον αν την παραχωρήσουμε. -Διέπραξε πριν μερικές μέρες μια ληστεία στην Κεντρική Τράπεζα της πόλης των Σκοπίων, ο φίλος σου. Μαζί με 8 συνεργούς. Οι πληροφορίες μου τον θέλουν αυτή την στιγμή να περνάει τα σύνορα και να κατευθύνεται προς την Καλαμάτα. -Αν είναι έτσι όπως τα λες γιατί δεν τον συλλαμβάνεται; -Γιατί θέλουμε να δούμε τι σχεδιάζει. -Και σε μένα γιατί τα λες όλα αυτά; -Γιατί ίσως χρειαστεί να τον βγάλει από την μέση κάποιος για λογαριασμό μας -Και γιατί να τον θες νεκρό χωρίς να πάρεις προαγωγή παρά συλληφθέντα ; Η σύλληψη του θα σου φέρει γαλόνια -Γιατί μου τα δίνουν τα γαλόνια αν καταφέρω και βγάλω από την μέση αυτό που έχει στήσει -Το έχει στήσει ακριβώς; -Μια συμμορία μηχανόβιων που ευελπιστούν να τριγυρνάνε στα Βαλκάνια και να μοιράζουν όπως έχουν την ψευδαίσθηση "αλληλεγγύη" στους φτωχούς. Εν μέσω οικονομικής κρίσης το τελευταίο πράμα που θα επιθυμούσε ο επιχειρηματικός κόσμος θα ταν κάποιοι κατά φαντασίαν αυτόκλητοι σωτήρες που το μόνο που θα κάνα θα ταν να δημιουργούν προβλήματα. Αν δεν κάνω λάθος και σεις δραστηριοποιήστε και στα Βαλκάνια και σύντομα η δράση τους θα πλήξει και τα δικά σας συμφέροντα -Τελείωσες; ο Γεωργίου σηκώθηκε και περπάτησε ως την πόρτα. Πριν την ανοίξει ο Βίκτωρ τον ρώτησε -Έχει όνομα αυτή η συμμορία μηχανόβιων; -Στον αλβανικό τομέα της πόλης των Σκοπίων τους βαφτίσαν "Η Συμμορία των Βαλκανίων" και πίνουν νερό στο όνομα τους. Τους θεωρούν κάτι σαν Άγιους και η φήμη τους εξαπλώνεται και στους φτωχούς άλλων χωρών ...η πόρτα έκλεισε. Ο Βίκτωρ βυθίστηκε σε σκέψεις...το μυαλό του ταξίδεψε στα χρόνια του κομουνισμού, τότε που είχε μείνει ορφανός. Συγκεκριμένα σε εκείνον τον βαρύ χειμώνα που τριγυρνούσε μοναχός του μέσα στα χιόνια της πόλης. Θα ταν δεν θα ταν 8 ετών. Το χε σκάσει από το ορφανοτροφείο για να αποφύγει το ξύλο των υπαλλήλων του και τις τιμωρίες. Πρέπει να τριγυρνούσε για μέρες όταν κάποιο βράδυ μέσα στα χιόνια ένιωσε πως θα πέθαινε. Το κρύο ήταν βαρύ, ο ίδιος πεινασμένος και τα πόδια του ένιωσε να μην το κρατάν. Λίγο πριν λιποθυμήσει είδε έναν εργάτη με τραγιάσκα, έναν ψηλό ωραίο άντρα να του απλώνει το χέρι.Ήταν να βυθιζόταν , σαν βρισκόταν σε μια αόρατη λίμνη του τον τραβούσε προς τα κάτω και ξαφνικά από το πουθενά εμφανίστηκε εκείνος ο ψηλός εργάτης με την τραγιάσκα και του άπλωσε το χέρι να τον τραβήξει μακριά από τον θάνατο...ο μπαμπάς του μικρού Αρκάντι που άκουσε την έκκληση του γιου του να δει το μοναχό παιδάκι στην απέναντι πλευρά του δρόμου που έμοιαζε φοβισμένο....
Ο Αρκάντι μπήκε τελευταίος στην τράπεζα οπλίζοντας με το ένα του χέρι την κοντόκαννη καραμπίνα που βαστούσε. Οι σύντροφοι του, που μετά από αυτή την ληστεία θα γίνονταν γνωστοί ως "Η συμμορία των Βαλκανίων" είχαν διασκορπιστεί εντός του καταστήματος ακινητοποιώντας υπαλλήλους και τους λιγοστούς πελάτες -οι οποίοι σε αντίθεση με τον πληθυσμό των Σκοπίων δείχνανε και ήταν μέρος μιας πολύ ισχνής αριθμητικά και πολύ πλούσιας ελίτ.
O Αρκάντι κοντοστάθηκε έξω από το ροκ μπαρ. Ο αέρας του μαστίγωσε το πρόσωπο ενώ άρχισε πάλι να χιονίζει. Κοίταξε τον δρόμο που οδηγούσε από την πόλη του Τβερ προς την Μόσχα.
Για τους κατοίκους του Τβερ, μιας πόλης η οποία έμοιαζε παρατημένη μετά την αλλαγή του καθεστώτος το 1990, η Μόσχα τα είχε όλα και μισούσαν κάθε τι που προερχόταν απ αυτήν Ο Αρκάντι προερχόταν απ αυτήν. Μέσα στο μπαρ οι ροκάδες, σε αντίθεση με ότι ενδεχομένως να συνέβαινε στην Δύση , ήταν από πατριώτες μέχρι ναζί "Στ αρχίδια μου" , σκέφτηκε, και αφού άναψε το τσιγάρο με το χέρι του έφερε το μακρύ μαλλί του προς τα πίσω. Κοίταξε τον νυχτερινό ουρανό που είχε ασπρίσει απ τις χοντρές νιφάδες του χιονιού. Έκανε μερικά βήματα προς ένα παλιό μπαούλο που βρισκόταν έξω από το μπαρ. Γονάτισε. Ποιος θα τον έβλεπε άλλωστε; Οι ναζί ροκάδες δεν τολμούσαν να βγουν έξω στο κρύο και το μαγαζί βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Τβερ , στις ερημιές της εθνικής οδού που οδηγούσε προς την Μόσχα. Άπλωσε την κόκα του πάνω στο μπαούλο και μετά βούτηξε το πρόσωπο του μέσα σ αυτήν ρουφόντας κάθε κόκο της. |
Details
ArchivesCategories |