Είμαστε οι απόγονοι προσφύγων. Είμαστε γεννημένοι σε χώρα που υποτίθεται ήταν η δική μας, αλλά όχι ακριβώς. Και μεγαλώσαμε με μνήμες, έθιμα από την παλιά μας πατρίδα, και στραβοκοιτάγματα και ρατσισμό από την νέα. Τα χρόνια πέρασαν κι από ‘παστρικιές' και ‘ογλούδες', είτε εμείς αφομοιωθήκαμε ή απλά εκείνοι μας βαρέθηκαν, βρήκαν άλλους 'χειρότερους' ξένους. Η Ελλάδα όμως ποτέ δεν άλλαξε. Μπορεί να μην έχουμε δημόσιο χώρο, ούτε ακριβώς δικό μας, ούτε αξιοπρεπώς διατηρημένο, μπορεί ακόμα και το σπίτι μας να το νοικιάζουμε πλέον από το κράτος μέσω ΕΝΦΙΑ, μπορεί τη δουλειά μας να τη χάσαμε ή να την έχουμε αλλά με πενιχρά ανταλλάγματα σαν φιλοδώρημα... Ο ρατσισμός καλά κρατεί. Και ουρλιάζουν κι ωρύονται για τους 'κακούς ξένους' και το χαμένο όνομα μιας πατρίδας που ούτε είχαν ούτε 'δικαιούνταν' ποτέ, ενόσω πληρώνουν με το αίμα των παιδιών τους το δικαίωμα να ζουν σε αυτή. Να πούμε τι; Ότι ακόμα και αριστεροί ή και κομμουνιστές είναι εθνίκια; Ότι ακόμα και στους πρόσφυγες από την πρώτη μέρα προσπάθησαν να περάσουν το παραμύθι της πατρίδας και δούλεψε τόσο καλά που ενώ στις γειτονιές τους έβριζαν και τους κορόιδευαν ('τουρκοσπορους', 'παστρικιες', 'σκατοσμυρνιες', 'πρόσφυγγες') περπατούσαν με το κεφάλι ψηλά ως Έλληνες με Ε κεφαλαίο; Ένας εσμός ανεπρόκοπων και αποτυχημένων (διότι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αρκετά στοιχεία για το ποιόν των διοργανωτών-ενορχηστρωτών των εθνικιστικών παρωδιών) θεωρούν πως βρισκουν το απαραίτητο πεδίο για το στήσιμο της δικής τους προσωπικής πολιτικής καριέρας. Έτσι, άλλωστε, έδρασαν αρκετοί προγενέστεροι τους (Μιχαλολιάκος, Καρατζαφέρης, Σαμαράς...) μέσα από “ανένδοτους αγώνες" για το όνομα της Μακεδονίας. Εν τούτοις δεν τους είδαμε στα 9 χρόνια κρίσης να κηρύσσουν 'ανένδοτο αγώνα', να αντιδρούν, όταν ηλικωμένοι και παιδάκια καίγοταν από τα μαγκάλια λόγω οικονομικής ανέχειας, όταν μειώνονταν μισθοί και συντάξεις, όταν 1 εκατομμύριο συμπολίτες μας αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς για να επιβιώσουν. Σαφώς ο Γερμανός αντίπαλος θα'ταν ένας σκληρότερος αντίπαλος από τον Σκοπιανό και φυσικά όντες θιασώτες και χειροκροτητές του καπιταλισμού και της εξουσίας οι ίδιοι δεν θα τολμούσαν ποτέ να αντιταχθούν στη μητρόπολη της ιδεολογίας τους. Αντ'αυτού στρέφονται δίχως δεύτερη σκέψη σε έναν μικρότερο αντίπαλο ελπίζοντας - δια της εθνικής τραγωδίας ή νίκης - να εμπλουτίσουν το πολιτικό βιογραφικό τους δηλητηριάζοντας την κοινωνία με ρατσισμό, μισαλλοδοξία και μίσος για άλλους λαούς εξίσου φτωχούς με εμάς, αν οχι φτωχότερους. Δεν παραβλέπουμε ούτε το γεγονός πως με ανάλογες κινήσεις καριέρες στήνονται και στην άλλη μεριά των συνόρων και δεν μας εκπλήσσει το γεγονός πως τα επιχειρήματα των εθνικιστικών κύκλων σε Ελλάδα και Σκόπια είναι πανομοιότυπα. Ο προσδιορισμός μας ως πρόσφυγες 3ης γενιάς από την Μ. Ασία και τον Πόντο δεν προσβλέπει σε κάποια διαφορετικότητα από τους υπόλοιπους καταπιεσμένους στην χώρα, αλλά τονίζεται για να "σπασει" το μονοπωλιο στον δημόσιο διάλογο που θέλει να μιλούν στο όνομα της γενοκτονίας και της προσφυγιάς της δεκαέτιας του '20, άτομα, φορείς και ομάδες που προσβλέπουν στην δηλητηρίαση της κοινωνίας με τον εθνικισμό, την περιχαράκωση και τον πατριωτισμό. Τα ίδια άτομα θεωρούν δεδομένες τις κοινωνικές ανισότητες μεταξύ Ελλήνων, βγάζουν ρατσισμό κατά των μεταναστών και προσφύγων της εποχής μας και συνάμα, μέσω του ιστορικού αναθεωρητισμού (αριστερού και δεξιού), προσπαθούν να επαναδιαμορφώσουν μια διαστρεβλωμένη ιστορική εικόνα και άποψη για την 1η καθώς και τις μετέπειτα γενιές των προσφύγων του 1920. Μια εικόνα αποκομμένη απ' την ταξική πάλη και τους αγώνες όλης της κοινωνίας και της συμβολής και των προσφύγων σ'αυτή για την κοινωνική απελευθέρωση. Πλέον, πριν μιλήσετε για προσφυγιά θα πρέπει να υπολογίζετε στον τεκμηριωμένο, ιστορικά καταρτισμένο αντίλογό μας και στο ξεμπρόστιασμα που αναμφίβολα θα ακολουθήσει. Τέλος, δηλώνουμε πως στην κοινωνία του κράτους που εκτείνεται βορείως της λίμνης Δοϊράνης, βλέπουμε ανάμεσα στον πληθυσμό του εθνικιστικά στοιχεία, εξουσιαστές, εργοδότες και πολιτικάντηδες απ την μια μεριά και εργαζόμενους, αγρότες, ανέργους, φτωχούς, εξουσιαζόμενους και καταπιεσμένους απ την άλλη... Ευθαρσώς και με το χέρι στην καρδιά δηλώνουμε πως τους δεύτερους τους θεωρούμε αδέρφια μας και ευελπιστούμε να συμβάλλουμε να ζήσουμε κάποια μέρα σε έναν κοινό τόπο απαλλαγμένο απ'τους πρώτους ανεξαρτήτως της σημαίας ή των συμφερόντων που προσκυνούν, αδιαφορώντας για τους φτωχούς γείτονες μέσα ή έξω από την επαρχία που ζουν... ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ |
Details
Archives
October 2018
Categories |