1/8/2016 οι βροχοποιοι, ενα ντοκυμαντερ για τουσ αγωνεσ στισ ελληνικεσ φυλακεσ απο τα τελη της δεκαετιασ του 70 ως την δεκαετια του 90Read Now
Μια αναδρομή στους αγώνες των φυλακισμένων από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως το ’90.
Με όχημα τις αφηγήσεις έξι διαφορετικών ανθρώπων, φωτογραφίες και δημοσιεύματα της εποχής το ντοκιμαντέρ αυτό επιχειρεί να αναδείξει τις συνθήκες εγκλεισμού κατά τη διάρκεια των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων. Από την πρώτη γυναικεία εξέγερση στον Κορυδαλλό (1980) μέχρι τις αντίστοιχες σε Κέρκυρα (1987) και Πάτρα (1990) περιγράφονται οι σχέσεις ποινικών-πολιτικών, οι πρώτες ζυμώσεις, οι επαφές, οι επικοινωνίες και το δίκτυο που δημιουργήθηκε μέσα και έξω από τους τοίχους της φυλακής. Γενιές διαφορετικής κουλτούρας και αδικημάτων, που ύψωσαν το ανάστημά τους ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες, τα βασανιστήρια και τις απομονώσεις. Γενιές που δεν ξέχασαν τους αγώνες τους, γενιές που θυμούνται και θυμίζουν. Συμμετέχουν: Βλάσης Ψοφάκης, Σοφία Κυρίτση, Χρήστος Ρούσσος, Αθηνά Αλεξίου, Δημήτρης Μελέτης, Θόδωρος Τσουβαλάκης
Είναι πέραν του δέοντος ,σαφές, πως η εξουσία και συγκεκριμένα οι άνθρωποι της εξουσίας δεν γνωρίζουν από τέχνη και αν γνωρίζουν , τυγχάνει αν γνωρίζουν αυτή την μορφή τέχνης η οποία εξυμνεί και καθαγιάζει τον ρόλο τους στην καταπίεση και ενίοτε στην σφαγή των φτωχών.
Μέρες που είναι με τις παραφυάδες του 3ου μνημονίου να έρχονται στην επιφάνεια αναρωτιέσαι αν αυτοί που μας κυβερνάνε είναι πράγματι έστω και λίγο αριστεροί; Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δόθηκε λίγο πριν την διάσπαση της Πρώτης Διεθνούς από τους αναρχικούς. Οι κομουνιστές τότε , όπως και σήμερα, πίστευαν πως μέσω της κατάκτησης της εξουσίας (είτε με επανάσταση , είτε με εκλογές) θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των καταπιεζόμενων τάξεων. Οι δε αναρχικοί θεωρούσαν πως άπαξ και κάποιος άνθρωπος , κόμα ή οργάνωση μετατραπεί σε εξουσιαστή, λόγο θέσεως τα μόνα συμφέροντα που θα νοιαστεί να εξυπηρετήσει θα ναι τα δικά του και για να το επιτύχει αυτό, όπως έχει δείξει πάρα πολλές φορές η ιστορία , θα αναγκαστεί να συνεργαστεί με την μεγαλαοαστική τάξη Για μια ακόμη μια φορά ζούμε την επανάληψη της ιστορίας και διαπιστώνουμε πως η εξουσία δεν έχει χρώμα. Αυτοί που σήμερα μας κυβερνάνε αυτοαποκαλούνται αριστεροί όμως πέρα από κάποιες λεπτομέρειες , δείχνουν να μην έχουν ουσιαστικές διαφορές με την κεντρώα διακυβέρνηση από τον ΓΑΠ του 2009, ούτε από την τεχνοκρατική διακυβέρνηση Παπαδήμου αλλά πολύ δε περισσότερο δεν δείχνουν να διαφέρουν από την διακυβέρνηση Σαμαρά Ίσως ο λόγος του Τσάρλυ Τσάπλιν στο τέλος της ταινίας "Ο Μεγάλος Δικτάτορας" να αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για το ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν οι λαοί προκειμένου να απελευθερωθούν -αφού τα διδάγματα της Πρώτης Διεθνούς δείχνουν να τα αγνοούν Είχα Lemmy και δεν μπόρεσα να ασχοληθώ τις προηγούμενες μέρες
Για πάμε λοιπόν Πόντο ξανά Κυκλοφόρησε πριν μέρες μια έρευνα και διάφορα ποστ όπου αναφέρει πως οι σημερινοί Ιρλανδοί , οι οποίοι είναι Κέλτες, ξεκίνησαν από τις περιοχές του Βόρειου Πόντου. Ως εδώ όλα καλά, εξάλλου όλοι από κάπου ξεκίνησαν για να φτάσουν εκεί που είναι σήμερα και κυρίως αυτό που ξεχνά η ανθρωπότητα είναι πως η ιστορία της αποτελεί ένα μεγάλο γουέστερν μετακινήσεων πληθυσμών από την Ανατολή προς την Δύση...οι μετακινήσεις αυτές δεν σταμάτησαν ποτέ. Στο θέμα μας τώρα... Παίρνουν την έρευνα διάφοροι και σε διάφορα ποστ αναφέρουν συμπερασματικά πως αφού οι Κέλτες ξεκίνησαν από τις περιοχές του σημερινού Πόντου, άρα είναι Πόντιοι...και συνεχίζουν πως τελικά παντού στον κόσμο αν ψάξεις θα βρεις Έλληνες Ώπα Οι σημερινοί Ιρανδοί μπορεί να έχουν ρίζες από τον Πόντο αλλά επ ουδενί αυτό δεν τους κάνει Έλληνες , ούτε κατά διάνοια Οι περιοχές και του σημερινού αλλά και του αρχαίου Πόντου , ήταν και παραμένουν περιοχές όπου κατοικούνταν από μια πανσπερμία λαών , φυλών και εθνοτήτων Στην Ελλάδα κακώς θεωρούμε πως ο Πόντιος είναι ταυτισμένος με τον Έλληνα. Οι λαοί που ζουν γύρω από τα παράλια αλλά και στα μεσόγεια του Εύξεινου Πόντου αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους πρώτα και κύρια ως Πόντιους και μετά ως οτιδήποτε άλλο. Στα αρχαία χρόνια οι πρώτοι κάτοικοι που αποίκισαν τον Πόντο από την Μίλητο , το κάναν γιατί υπήρχε η ανάγκη στην περιοχή από τους λαούς που εξήγαγαν μεταλλεύματα να τα διακινήσουν . Και οι Μιλήσιοι ως γνώστες της θάλασσας φτάσαν στην περιοχή για να παραλαμβάνουν από τους Λέλελγες, Φρύγες και 1000 άλλες λαότητες της εποχής, τα μεταλλεύματα και να τα σπρώχνουν στο Αιγαίο. Κακώς λοιπόν έχουμε ταυτίσει την έννοια Πόντιος με τον Έλληνα. Ένα κομμάτι Ποντίων, οι Ρωμιοί όπως τους αποκαλούσαν στον Πόντο , σαφώς και νιώθαν Έλληνες , μιας και η δύναμη του Ελληνικού πολιιτισμού υπερίσχυσε άλλων στην περιοχή, όμως ακόμα και στους Ρωμιούς Πόντιους, αν καλοκοιτάξουμε θα βρούμε πέρσικα, τούρκικα, γεωργιανά κλπ στοιχέια στις παραδόσεις τους και όχι μόνο Για να το κλείνουμε λοιπόν. Οι Ιρλανδοί κατά πάσα πιθανότητα είναι Πόντιοι, όπως Πόντιοι είναι και οι Τάταροι, κομμάτια τούρκων , τσερκέζων , κιργίζιων, λαζών,γεωργιανών, αρμενίων,ασσυρίων νότιων Ουκρανών, κλπ Όμως από το να είσαι Πόντιος μέχρι να είσαι Έλληνας η απόσταση είναι πολύ μεγάλη και αρκετές φορές άκρως αδιάβατη ΠΑΚΕΤ Η τέχνη του κινηματογράφου δεν στάθηκε αδιάφορη απέναντι στην καταγραφή της γυναικείας ομορφιάς. Εν τούτοις την αποτύπωση αυτής κατά την γνώμη μου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο της πέτυχαν οι Ιταλοί δημιουργοί.
Πέρα από την τέχνη του σινεμά , παρατηρούμε πως και η τέχνη της φωτογραφίας στην Ιταλία κατάφερε να αποτυπώσει της γυναικεία ομορφιά με έναν μοναδικό και ίσως διαφορετικό από άποψη τεχνοτροπίας αλλά και αισθητικής τρόπο Νομίζω πως σημαντικό ρόλο παίζει η αποτύπωση λεπτομερειών ξέχωρα από το γυναικείο σώμα που κάνουν τους Ιταλούς να διαφέρουν. Λεπτομέρειες όπως το φόντο, το περιβάλλον, ο φωτισμός, οι κομπάρσοι που πλαισιώνουν τις ηθοποιούς ή τα μοντέλα. Τέλος ο Ιταλός επιχειρεί να προσδώσει ουκ ολίγες φορές ομορφιά και γοητεία σε απλές καθημερινές δραστηριότητες ρουτίνας μιας γυναίκας σε αντιπαραοβολή με τον Αμερικάνο , ο οποίος στα πρώτα βήματα της τέχνης του σινεμά και της φωτογραφίας προσομοίαζε την γοητεία με μια πιο αριστοκρατική καταγραφή όπου καθιστούσε την όμορφη γυναίκα μόνον υπό το πρίσμα της ντίβας Μην ξεχνάμε πως ο Ιταλός προερχόταν από μια ως επί το πλείστον φτωχή αγροτοεργατική χώρα με ισχυρό συνδικαλιστικό, αριστερό και αναρχικό κίνημα , γεγονός που ίσως τον επηρέασε στο να αποδώσει θεοποιητικά χαρακτηριστικά όχι στο "άπιαστο" αλλά στο "απλό" |
Details
Archives
October 2018
Categories |