Απ τα μέσα της δεκαετίας του 70 το Αφγανιστάν αλλάζει πολιτική πορεία. Οι κομουνιστές έρχονται στην εξουσία και επιχειρούν να εκσυγχρονίσουν βιαίως και με τρόπο άγαρμπο την κοινωνία. Κοντράρονται και δύνανται να καταργήσουν ήθη και έθιμα αιώνων. Ο λαός αντιδρά. Ως τα τέλη των 70ς η κατάσταση παραμένει τεταμένη και τότε η κυβέρνηση καλεί την ΕΣΣΔ να προστρέξει προσφέροντας στρατιωτική βοήθεια. 4 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ οι Σοβιετικοί αποφασίζουν να ξεκινήσουν το δικό τους Βιετνάμ, σε έναν τόπο όπου ο εχθρός πολεμά με πεπαλαιωμένα καριοφίλια, δεν υπάρχει ζούγκλα για να κρυφτεί και τα κρησφύγετα του βρίσκονται πάνω στα γυμνά από βλάστηση βουνά , αποτελώντας πρώτης τάξεως στόχο για την αεροπορία. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Το Αφγανιστάν στην ιστορία του βρίσκεται συνεχώς σε πόλεμο..Ίσως καμιά άλλη χώρα στον πλανήτη δεν παρουσιάζει αυτή την ιδιαιτερότητα. Οι Αφγανοί αντάρτες απέναντι στην Σοβιετική υπεροπλία το μόνο που έχουν να αντιτάξουν είναι το πείσμα τους και η σχεδόν καθολική υποστήριξη που έχουν απ τον λαό (πλην των κομουνιστών όλοι οι υπόλοιποι στήριζαν το αντάρτικο) Η αλήθεια πως στρατιωτικά οι Σοβιετικοί στον εν λόγο πόλεμο δεν έχουν χάσει ούτε μία μάχη. Οι ίδιοι οι Μουτζαχεντίν δεν έχουν πρόβλημα να παραδεχτούν πως "πολεμάνε σαν λιοντάρια" Εντούτοις δεν αρκούν οι μοναδικές νίκες σε έναν πόλεμο , απ την στιγμή που αυτός δεν τελειώνει ποτέ. Η Σοβιετική οικονομία κλονίζεται απ την 10ετή εμπλοκή της στον εν λόγο πόλεμο Το 1989 ξεκινά η αποχώρηση της Εσσδ απ την χώρα. Ο πόλεμος κρατά ακόμη 4 χρόνια με την κομουνιστική κυβέρνηση και το 1993 οι Αφγανοί αντάρτες μπαίνουν θριαμβευτές στην πρωτεύουσα Τα προβλήματα όμως θα λεγε κανείς πως τώρα ξεκινάν. Οι αντάρτικες ομάδες χωρίζονται ανάλογα με την φυλή και την φατρία (Παστούν, Τατζίκοι, Χατζάροιθ,Ουζμέκοι) αλλά και σε αυτόνομους πολέμαρχους. Όλοι θέλουν να κυβερνήσουν την χώρα Απ το 1993 που τελειώνει ο εμφύλιος κατά των κομουνιστών ως το 1996 ξεσπάει ένας εμφύλιος ανάμεσα στις αντάρτικες ομάδες . Πλέον κανείς δεν είναι ασφαλής. Οι μάχες τώρα διεξάγονται κυρίως μέσα στις πόλεις και οι εμπλεκόμενοι δεν λογαριάζουν ούτε τους αμάχους της δικής τους μεριάς Όσο διαρκούσε ο αντισοβιετικός αγώνας, αρκετοί πρόσφυγες - κυρίως τη φυλής Παστούν - φεύγαν προς το Πακιστάν. Τα παιδιά τους εκεί φοιτούσαν σε θρησκευτικές σχολές καθοδηγούμενα απ΄ φανατικού ιεροδιδασκάλους, όπου αργότερα εξοπλίστηκαν με τις ευλογίες των ΗΠΑ και του Πακιστάν και εισέβαλαν στο Αφγανιστάν, ακόμη και με τανκς, με αποτέλεσμα να βάλουν τέλος στον ενδοαντάρτικο εμφύλιο Ο κουρασμένος απ τις συγκρούσεις λαός τους δέχτηκε με χαρά , μιας και η άνοδος των Ταλιμπάν στην εξουσία θα έφερνε ησυχία. Η ησυχία που έφεραν όμως ήταν αυτή του νεκροταφείου. Με την άνοδο τους στην εξουσία επέβαλλαν μια πολύ σκληρή εκδοχή της Σαρίας, του ισλαμικού νόμου, απαγορεύοντας σχεδόν κάθε δραστηριότητα στις γυναίκες εκτός της οικίας τους και φτάνοντας στο σημείο να απαγορεύουν μέχρι και τα γέλια αλλά και τα ποδήλατα. Αρχικά απαγόρεψαν τα ραδιόφωνα. Οι τετραπέρατοι όμως αφγανοί χρησιμοποιούσαν ακτίνες από ποδήλατα ως κεραίες για αυτοσχέδια ραδιόφωνα, αναγκάζοντας τους Ταλιμπάν να απαγορεύσουν και τα ποδήλατα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως η έλευση των Ταλιμπάν στην εξουσία το 1996 αποτελούσε μια κλεμμένη νίκη του αντισοβιετικού και αντικομουνιστικού αγώνα, μια νίκη που την κλέψαν απ τους μουτζαχεντίν αντάρτες....ή μήπως η φιλαρχία τους απλά την δώρισε; |
Details
Archives
October 2018
Categories |