To 2011 οι μικροεπιχειρηματίες άρχισαν να επικαλούνται ξανά την έννοια της πατρίδας και του έθνους Τι συνέβη στα μικρά αυτά ανθρωπάκια με τα μουστάκια τα οποία ως το 2011 είχαν συμμαχήσει με το μεγάλο κεφάλαιο , το οποίο τα τάιζε μέσω των δανείων και αυτά βυθιζόταν σε ένα κρεσέντο κραιπάλης; Έσπασε αυτή η συμμαχία το 2011 και το μεγάλο κεφάλαιο ζήτησε μέσω μνημονίων να πάρει από την κατοχή πολλά δε περισσότερα απ΄όσα κατείχαν Τα μικρά λοιπόν ανθρωπάκια κατέφυγαν τότε στην επίκληση του πατριωτισμού και του έθνους. Δεν έιχαν το σθένος να υπερασπιστούν τον πρότερο τρόπο ζωής τους , που τώρα χάνανε. Δεν βγήκαν να υπερασπιστούν τα ακριβά αμάξια, τις πολυέξοδες διακοπές τους , τις επισκέψεις του σε πόρνες υπερπολυτελειας. Αντ αυτού βγήκαν και καλέσαν και τους εργαζόμενους , τους φτωχούς και ανθρώπους που είχαν εντελώς διαφορετικά συμφέροντα απ αυτούς , να υπερασπιστούν ένα παλιό σύστημα το οποίο συντηρούσε την καλοπέραση των μικρομεσαίων με την ανοχή του μεγάλου κεφαλαίου. Η αριστερά εν πολλοίς απέφυγε να κάνει κριτική στον παρασιτικό τρόπο ζωής μιας ολόκληρης τάξης λαμόγιων Ο ΓΑΠ και ο Πάγκαλος τολμήσαν να κάνουν κριτική , όμως την κάνανε για να στηρίξουν το νέο επιτιθέμενο προς αυτούς μεγάλο κεφάλαιο και ξεχνώντας πως ο πολιτικός τους χώρος ήταν αυτός που γέννησε και συντήρησε αυτή την τάξη παρασίτων για όσο καιρό ήταν απαραίτητη η ύπαρξη της στους σχεδιασμούς του μεγάλου κεφαλαίου Ανίκανη να παράξει θεωρία και μια ρεαλιστική αφήγηση αυτή η μικροαστική τάξη κατέφυγε στο φαντασιακό. Μίλησε για Λεωνίδες, για 300 σπαρτιάτες με ασπίδες και περικεφαλαίες Προσπάθησε να παρουσιάσει την συντριβή της ως επίθεση κατά του ελληνισμού αλλά απέτυχε να κινητοποιήσει τους άνεργους και εργαζομένους , τους μόνους που θα μπορούσαν με τους αγώνες τους να βάλουν ένα τέλος στην επερχόμενη φτώχεια Γιατί δεν κινητοποιήθηκαν οι τελευταίοι; Για δυο κυρίως λόγους Ο πρώτος, από ένστικτό, δεν θέλησαν να μπουν σε μια μάχη όπου το τρόπαιο θα ταν η επαναπόκτηση των προνομίων των αφεντικών τους Ο δεύτερος , πάλι από ένστικτο , αντιμετώπισαν όλα τα αντιμνημονιακά καλέσματα εκ δεξιών αλλά και εξ αριστερών , ως καλέσματα για μια επιστροφή σε ένα στάτους κβο όπου οι ίδιοι θα παρέμεναν σκλάβοι χωρίς μειωμένους μισθούς (αν και δεν υπάρχει κάποια διασφάλιση πως αν η μικροαστική τάξη ξαναποκτήσει τα προνόμια της θα επιτρέψει στους εργαζόμενους να έχουν πρόσβαση σε μισούς που προϋπήρχαν προ κρίσης ) Γιατί όμως οι μη-προνομιούχοι δεν ξεσηκώθηκαν για τα δικά τους συμφέροντα; Γιατί αδυνατούν, για την ώρα τουλάχιστον, να καταφέρουν να πετύχουν μια ενοποιητική της τάξης τους μορφή οργάνωσης και να δημιουργήσου μια κοινή αφήγηση και γιατί τα "εργατικά κόμματα" της αριστεράς τους χρησιμοποιούν μόνον ως εργαλείο ώστε να προσελκύουν ψήφους από την μικρομεσαία τάξη, της οποίας τα συμφέροντα και αυτά επικαλούνται Αργά ή γρήγορα θα δούμε μια μεγάλη εξέγερση εργαζομένων στην Ελλάδα, αυτό είναι σχεδόν νομοτελειακό και σίγουρα αποτελεί ιστορικό κανόνα, Είτε συνεχιστεί η πολύπλευρη καταπίεση των φτωχών , είτε με ένα θαύμα παύσουν τα μνημόνια αύριο, μαζί με τα υπερκέρδη των τραπεζών έχει συσσωρευθεί και μια ανείπωτη οργή στις ψυχές και στην συνείδηση στους καταπιεσμένους που θα ξεσπάσει κάποια στιγμή |
Details
Archives
October 2018
Categories |