Είναι πέραν του δέοντος ,σαφές, πως η εξουσία και συγκεκριμένα οι άνθρωποι της εξουσίας δεν γνωρίζουν από τέχνη και αν γνωρίζουν , τυγχάνει αν γνωρίζουν αυτή την μορφή τέχνης η οποία εξυμνεί και καθαγιάζει τον ρόλο τους στην καταπίεση και ενίοτε στην σφαγή των φτωχών.
Μέρες που είναι με τις παραφυάδες του 3ου μνημονίου να έρχονται στην επιφάνεια αναρωτιέσαι αν αυτοί που μας κυβερνάνε είναι πράγματι έστω και λίγο αριστεροί; Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δόθηκε λίγο πριν την διάσπαση της Πρώτης Διεθνούς από τους αναρχικούς. Οι κομουνιστές τότε , όπως και σήμερα, πίστευαν πως μέσω της κατάκτησης της εξουσίας (είτε με επανάσταση , είτε με εκλογές) θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των καταπιεζόμενων τάξεων. Οι δε αναρχικοί θεωρούσαν πως άπαξ και κάποιος άνθρωπος , κόμα ή οργάνωση μετατραπεί σε εξουσιαστή, λόγο θέσεως τα μόνα συμφέροντα που θα νοιαστεί να εξυπηρετήσει θα ναι τα δικά του και για να το επιτύχει αυτό, όπως έχει δείξει πάρα πολλές φορές η ιστορία , θα αναγκαστεί να συνεργαστεί με την μεγαλαοαστική τάξη Για μια ακόμη μια φορά ζούμε την επανάληψη της ιστορίας και διαπιστώνουμε πως η εξουσία δεν έχει χρώμα. Αυτοί που σήμερα μας κυβερνάνε αυτοαποκαλούνται αριστεροί όμως πέρα από κάποιες λεπτομέρειες , δείχνουν να μην έχουν ουσιαστικές διαφορές με την κεντρώα διακυβέρνηση από τον ΓΑΠ του 2009, ούτε από την τεχνοκρατική διακυβέρνηση Παπαδήμου αλλά πολύ δε περισσότερο δεν δείχνουν να διαφέρουν από την διακυβέρνηση Σαμαρά Ίσως ο λόγος του Τσάρλυ Τσάπλιν στο τέλος της ταινίας "Ο Μεγάλος Δικτάτορας" να αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για το ποιον δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν οι λαοί προκειμένου να απελευθερωθούν -αφού τα διδάγματα της Πρώτης Διεθνούς δείχνουν να τα αγνοούν |
Details
Archives
October 2018
Categories |