Είμαι υποχρεωμένος να παραδεχτώ ανατρέχοντας λίγο πίσω ηγεμονικό ρόλο στην "αντίσταση" στην κρίση, μέχρι στιγμής παίξανε κομματικοί μηχανισμοί και νεολαίες κομμάτων, υπό την έννοια πως μονοπώλησαν τον δημόσιο διάλογο και κατάφεραν να επιβληθούν σε αυτόν
Εν τούτοις, η κρίση "γέννησε" δυο άλλες Ελλάδες.
Η μια είναι αυτή των φασιστών , η οποία προέκυψε, όταν η κάνουλα των παροχών του δικομματισμού σε "εκλεκτούς" έκλεισε, τα συντηριτικότερα και πιο καθυστερημένα αντικοινωνικά στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας κατέφυγαν στην πάντα γοητευτική και εύκολη λύση του φασισμού Η άλλη είναι αυτή των απλών πολιτών όπου αυτο-οργάνωσαν και συνεχίζουν να αυτο-οργανώνουν τις ανάγκες τους Περιλαμβάνει μαι γκάμα δραστηριοτήτων, από τα συνεργατικά εγχειρήματα μέχρι τις πραγματικά λαϊκές αγορές χωρίς μεσάζοντες και από τα κοινωνικά ιατρεία μέχρι τον τιτάνιο αγώνα που κάνουν οι αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες και μετανάστες , συχνά δεχόμενοι τις επιθέσεις κυβέρνησης, μηχανισμών καταστολής, "εργατικών " κομμάτων, θεσμικών μμε και φασιστικών συμμοριών Το ζητούμενο για μια λύση που ακόμη αργεί να έρθει , είναι να κυριαρχήσει ο λόγος και οι δράσεις των αυτο-οργανώμενων κινήσεων των πολιτών στην δημόσια σφαίρα, να ξεφύγει από την underground κατάσταση που καλώς και εκ των πραγμάτων βρέθηκε αρχικά αλλά πρέπει να αναδυθεί και να ξεκινήσει να αφορά μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού Την στιγμή όπου κυβερνήσεις και αντιπολιτευτικά κόμματα, αναζητούν λύσεις σε ένα προσχεδιασμένο και στημένο ενάντια στον λαό παιχνίδι (να κλείσει -να μην κλείσει η διαπραγμάτευση κλπ) η κοινωνία οφείλει και θα το πράξει αργά ή γρήγορα να βγει μπροστά και να κατακτήσει το κομμάτι δημόσιας σφαίρας που της αντιστοιχεί, δηλαδή τα πάντα |
Details
Archives
October 2018
Categories |